soruşma — «Soruşmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hal-əhval — is. <ər.> Vəziyyət, əhval. ◊ Hal əhval tutmaq (soruşmaq) – bax əhval tutmaq (soruşmaq) («əhval»da). <Şeyx> hal əhval tutub, bardaş qurdu. Qant.. Nəcəfalı yaxınlaşıb <katibə> salam verdi, əl tutub, hal əhval soruşdu. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sorğu — is. Sual, sual etmə, verilən sual. Sorğuya qısa cavab vermək. – Ağsaçlı, ağbığlı, ağsaqqallı, ancaq lalə kimi qırmızıyanaqlı Əmiraslan baba nəvəsinin sorğularına cavab verirdi. S. R.. <Azad:> Qoy xəbər verim, yoxsa sorğu sualdan yaxamızı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sorğu-sual — is. Sual, sual etmə, verilən sual. Sorğuya qısa cavab vermək. – Ağsaçlı, ağbığlı, ağsaqqallı, ancaq lalə kimi qırmızıyanaqlı Əmiraslan baba nəvəsinin sorğularına cavab verirdi. S. R.. <Azad:> Qoy xəbər verim, yoxsa sorğu sualdan yaxamızı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əhval — is. <ər. «hal» söz. cəmi> 1. Kef, hal, ruhi vəziyyət. Əhvalın necədir? – Bəli, dərd əhlinin əhvalını dərd əhli bilir; Kimsə bilməz ki, necə yardan oldum məyus. S. Ə. Ş.. 2. Keyfiyyət, vəziyyət, hal. Güldükcə təbiət açılır min cürə güllər;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
içxalamağ — (Salyan) dəfələrlə soruşmaq, həqiqəti öyrənməyə çalışmaq. – Sabirəni içxalasan da bir şey örgənə bilməssən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qıvırtmax — (Çənbərək) təkrar soruşmaq. – Qoja qarılar həmməşə bir söz eşiccəyinə qıvırdıllar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canıyananlıq — is. 1. Riqqət, şəfqət, ürəyiyananlıq; birinin dərdinə şərik olma, mehribanlıq, səmimiyyət göstərmə. Müəllimənin canıyananlığı hamını heyran qoydu, o, gecə saat ikiyə qədər cənazədən ayrılmadı. M. Hüs.. Canıyananlıq eləmək (göstərmək) – ürəyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cürətlə — z. Qorxmadan, cəsarətlə, igidcəsinə. Cürətlə irəli yerimək. Cürətlə soruşmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
